O ustalaniu listy wierzytelności pisaliśmy tutaj. W niniejszym tekście opiszemy jakie działania powinien podjąć wierzyciel, którego wierzytelność nie została np. uznana na liście wierzytelności.
Zaskarżenie listy wierzytelności termin
Termin na złożenie sprzeciwu – tak się nazywa środek zaskarżenia listy wierzytelności – rozpoczyna bieg od dnia obwieszczenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o dacie złożenia listy sędziemu – komisarzowi. Termin ten wynosi dwa tygodnie.
Kto może zaskarżyć listę wierzytelności
Prawo do sprzeciwu przysługuje:
- wierzycielowi umieszczonemu na liście wierzytelności – co do uznania wierzytelności;
- wierzycielowi, któremu odmówiono uznania zgłoszonej wierzytelności – co do odmowy uznania wierzytelności;
- upadłemu, jeżeli lista wierzytelności jest niezgodna z jego wnioskami lub oświadczeniami. Z tym że, jeżeli upadły nie złożył oświadczeń pomimo wezwania przez syndyka, to prawo sprzeciwu będzie mu przysługiwało tylko wówczas, gdy wykaże że nie złożył oświadczeń z przyczyn od niego niezależnych.
Zaskarżenie listy wierzytelności warunki formalne
Sprzeciw jest pismem procesowym, więc powinien odpowiadać jego wymogom formalnym. Ponadto powinien wskazywać:
- zaskarżoną wierzytelność;
- wniosek co do uznania albo odmowy uznania wierzytelności;
- uzasadnienie i wskazanie dowodów na jego poparcie.
Sprzeciw zostanie odrzucony jeżeli:
- został wniesiony po upływie dwutygodniowego terminu;
- pomimo wezwania strony, nie uzupełniła ona braków pisma lub nie wniosła należnej opłaty;
- jest niedopuszczalny z innych przyczyn.
Składając sprzeciw należy pamiętać również o tym, że:
- może on być oparty tylko na twierdzeniach i zarzutach wskazanych w zgłoszeniu wierzytelności. Inne twierdzenia i zarzuty mogą być zgłoszone tylko wówczas, gdy wierzyciel wykaże, że ich wcześniejsze zgłoszenie było niemożliwe albo że potrzeba ich wskazania wynikła później;
- w przypadku wierzytelności stwierdzanej orzeczeniem sądu – może on być oparty tylko na zdarzeniach powstałych po zamknięciu rozprawy w sprawie, w której orzeczenie zostało wydane. Zdarzenie to potwierdza się dowodem na piśmie.
Rozpoznanie sprzeciwu od listy wierzytelności
Odpis sprzeciwu doręcza się: syndykowi, upadłemu i wierzycielowi, którego wierzytelności sprzeciw dotyczy. Oczywiście mają oni prawo do zajęcia stanowiska w wyznaczonym terminie. Odpowiedź na sprzeciw podlega zwrotowi, jeżeli:
- został wniesiona po upływie terminu;
- jej braki nie zostały uzupełnione w terminie.
Sędzia-komisarz pominie twierdzenia i dowody, które nie zostały zgłoszone w sprzeciwie i odpowiedzi na sprzeciw, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy.
Co do zasady, sprzeciw rozpoznawany jest na posiedzeniu niejawnym. Ustawa prawo upadłościowe wskazuje, że powinien być rozpoznany w terminie dwóch miesięcy od jego wniesienia. Oczywiście w razie potrzeby sędzia – komisarz, zastępca sędziego – komisarza lub wyznaczony sędzia mogą wyznaczyć rozprawę. Niestawiennictwo na rozprawie: syndyka, upadłego lub wierzyciela, który wniósł sprzeciw nie wstrzymuje wydania postanowienia.
W toku rozpoznawania sprzeciwu sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo wyznaczony sędzia może odstąpić od przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka lub opinii biegłego i przeprowadzić dowód z dokument obejmującego treść zeznania świadka lub opinii biegłego, jeżeli składali oni zeznania w innym postępowaniu toczącym się przed sądem, sądem polubownym lub organem administracji.
Na postanowienie w przedmiocie sprzeciwu zażalenie przysługuje:
- upadłemu;
- syndykowi;
- każdemu z wierzycieli.
Co do zasady, sąd rozpoznając zażalenie w przedmiocie sprzeciwu, wydaje rozstrzygnięcie merytoryczne. Nie mniej, sąd ma obowiązek uchylić postanowienie w przedmiocie sprzeciwu i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania jeżeli:
- konieczne jest przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości;
- przy rozpoznawaniu sprzeciwu doszło do nieważności postępowania, której skutków nie dało się usunąć w postępowaniu zażaleniowym.
Opłata od sprzeciwu
Od sprzeciwu oraz od zażalenia na postanowienie sędziego – komisarza wydane w wyniku rozpoznania sprzeciwu pobiera się piątą cześć opłaty stosunkowej.
Autor:
Przemysław Wierzbicki | doradca restrukturyzacyjny
